Wie het boek “De geldmakers” van journaliste Véronique Goossens over de Nationale Bank leest, zal even schrikken. Nog een oeroude Belgische instelling of een huis met vele kamers. Vuye en Wouters dienen een wetsvoorstel in om één van deze nutteloze kamers – het College van Censoren – af te schaffen.

Het College van Censoren. Nog nooit van gehoord, denk je. Wel, dat is echt niet abnormaal, men hoort er ook niets over. Dit college wordt smalend het college van de “gebuisde regenten” genoemd en bestaat uit tien leden. Belgique oblige: het telt evenveel Nederlandstalige als Franstalige leden. En evident ontvangen de censoren een vergoeding, of wat dacht je?

Bij het ontstaan van de Nationale Bank in 1850 controleert het college de begroting van de bank en voert het inspecties uit bij de 42 agentschappen. Deze agentschappen hebben intussen echter de deuren gesloten. Momenteel rest het college enkel nog de taak van auditcomité van de bank. Het College van Censoren kan echter alleen adviezen formuleren. Het is de Regentenraad die de rekeningen goedkeurt.

“Mocht het College van Censoren ooit worden afgeschaft, dan zou wellicht niemand het orgaan missen”, schrijft Véronique Goossens.

De V&W-fractie dient dan ook een wetsvoorstel in om het College van Censoren af te schaffen. Het college is immers een volkomen nutteloos orgaan
van een instelling die al te rijkelijk is begiftigd met politiek ingevulde mandaten.