De regering-Michel begon als een droomkabinet in 2014. Het werd al snel het kibbelkabinet. Over niets geraken de coalitiepartners het nog eens. Intussen gebruikt men paars-groene truken om de begroting op te smukken en werd het o zo belangrijke begrotingsevenwicht doorgeschoven naar 2020. Van zodra de truken zijn uitgewerkt stijgt het tekort opnieuw. “U doet het vandaag zelfs niet beter dan de slechtste leerling van de klas! Elio is terug, maar zijn naam is Charles Michel”, zegt Wouters in de Kamer.

In 2014 begon men als een regering van de hoop. Het begrotingsbeleid van de regering-Di Rupo werd in de vergeetput gegooid. De eerste begroting was effectief een trendbreuk: men zocht 11 miljard euro en vindt die voor 75% in besparingen en voor 25% in nieuwe inkomsten. Daarna ging het enkel bergaf. Men komt niet verder dan: We doen beter dan Elio. “Is dat de ambitie van wat ooit een droomkabinet was”, vraagt Wouters aan premier Michel, “net iets beter doen dan de slechtste leerling van de klas?”

Men gebruikt zelfs truken van de paars-groene foor. De begroting wordt opgesmukt door de versnelde voorafbetalingen van de bedrijven. Maar dat effect is eenmalig. Van zodra dat eenmalig effect is uitgewerkt, stijgt het tekort van 1% tot 1,8% volgens de Nationale Bank. Het Planbureau is ietsje milder: 1,7% in 2020. “Elio is terug aan de macht, maar zijn naam is Charles”, zegt Wouters. “U doet het vandaag zelfs niet beter dan de slechtste leerling van de klas!”

U doet het vandaag zelfs niet beter dan de slechtste leerling van de klas: Elio Di Rupo.

Al snel werd de regering-Michel een kibbelkabinet. Steeds meer dossiers moet premier Michel naar zich toetrekken, om ze vervolgens op de lange baan te schuiven: het Europese migratiedebat, de vervanging van de F-16, de woonstbetredingen bij illegalen, Arco en de beursgang van Belfius, het energiepact … “Gaat u nog regeren, of wordt het kibbelkabinet een spijbelkabinet, een kabinet dat politiek afwezig is? Blijft u een een vermoeide coalitie zonder enige dash?”

Gaat u nog regeren, of wordt het kibbelkabinet een spijbelkabinet, een kabinet dat politiek afwezig is?

Volgens de premier is er groei, maar deze groei is wel niet te danken aan de regering. We doen het zelfs slechter dan het Europees gemiddelde. Volgens de premier zijn er jobs, maar men krijgt ze niet ingevuld. En de grote belofte, het begrotingsevenwicht waarvoor we een communautaire stilstand hadden afgesproken, is verschoven naar 2020.

Het droomkabinet van 2014 is verworden tot een kibbelkabinet. Over niets geraken de coalitiepartners het nog eens, behalve over het uitkleden van de taalwet in gerechtszaken. En wanneer ze het dan toch eens eens zijn, zoals over het voorstel van Tusk inzake migratie, dan doen ze nog alsof ze het oneens zijn. “Dat zal dan de kracht van de gewoonte zijn”, besluit Wouters.