Wat moest gebeuren, is gebeurd. PS-minister Marcourt lapt de gemaakte afspraken al aan zijn laars en de Vlaamse partijen hebben zich weer eens in de luren laten leggen. Nogmaals blijkt dat een communautaire stilstand met Belgische compromissen geen stilstand is, maar een achteruitgang. Dat schrijven Veerle Wouters en Hendrik Vuye in een opiniestuk op Doorbraak.be.

Enkele maanden geleden toetert de regering-Michel heel luid dat ze het probleem van de RIZIV-nummers heeft opgelost. Er komt voortaan ook een toelatingsproef in de Franse Gemeenschap. Maggie De Block (Open Vld) krijgt in de plenaire van de Kamer applaus van de gewillige applausmachine die de meerderheidsfracties zijn. Een Kamerlid is zelfs bijna door het dolle heen en vat het bondig samen: ‘alleluja’.

Nauwelijks enkele maanden later is het ‘alleluja’ van de regering-Michel al een ‘mea culpa’

Nauwelijks enkele maanden later is het ‘alleluja’ van de regering-Michel al een ‘mea culpa’. De Franstaligen hebben recht op 505 RIZIV-nummers, maar na de toelatingsproef worden er 1.138 studenten toegelaten. Dit is meer dan het dubbele van het aantal beschikbare RIZIV-nummers. Het historische RIZIV-nummers-akkoord van de historische hervormingsregering-Michel is meteen door de PS-minister van Onderwijs Jean-Claude Marcourt aan flarden gesloten. Hij is namelijk verantwoordelijk voor het organiseren van de toelatingsproef aan de Franstalige faculteiten geneeskunde.

Sedert 1997 organiseert de Vlaamse Gemeenschap een toelatingsproef. De bedoeling van deze toelatingsproef is om het aantal afgestudeerden elk jaar te laten overeenstemmen met het aantal beschikbare RIZIV-nummers. De Vlamingen passen dus braafjes de regels toe, want ze zijn bezorgd en willen de sociale zekerheid betaalbaar houden.

Gedurende twintig jaar heeft de Franse Gemeenschap geen toelatingsproef georganiseerd. Het is er vrijheid-blijheid. Hoe omzeilen Franstaligen dan de regels? Heel eenvoudig, ze doen beroep op toekomstige RIZIV-nummers. Zo is in de loop der jaren een gigantisch overschot opgebouwd van meer dan 3.000 artsen. En zelfs nu er een toelatingsproef is, blijft het overschot groeien.

Het mirakel van Maggie: het PS-model

Chastel heeft gelijk, zo blijkt nu.

Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld) heeft veel toegevingen gedaan om een akkoord te bereiken. Zoveel toegevingen, dat een anoniem politicus van MR meteen in Le Soir stelt dat het een grote Franstalige overwinning is. MR-voorzitter Olivier Chastel verklaart deze zomer in dezelfde krant zelfs dat de Vlaamse partijen — en N-VA in het bijzonder — niets hebben binnengehaald. Chastel heeft gelijk, zo blijkt nu.

Het akkoord is in de media en op sociale media goed in de markt gezet door de marketeers van de meerderheid. Men stelt dat de Franstaligen het historische overschot moeten afbouwen. Dit is niet echt het geval. Het overschot wordt immers herberekend. In plaats van meer dan 3.000 artsen, moeten de Franstaligen er maar 1.531 afbouwen. Bovendien krijgen ze daarvoor tot 2038. We hebben eertijds op Doorbraak.be reeds uitgelegd dat deze nieuwe methode van berekenen het geesteskind is van de vorige minister van Volksgezondheid, namelijk Laurette Onkelinx (PS). De regering-Michel rekent dus volgens het PS-model. Maar zelfs dat afbouwen van maar 1.531 eenheden, daar komt niets van in huis.

De wraak van PS-minister Jean-Claude Marcourt

Franstalig onderwijsminister Jean-Claude Marcourt (PS) is altijd een groot tegenstander geweest van een toelatingsproef geneeskunde. Hij gedraagt er zich ook naar.

Franstalig België moet het bij wet vastgelegde overschot van 1.531 afbouwen vanaf 2024. Dit zijn dus de toekomstige artsen die nu hun studies aanvangen. Het quotum voor 2024 bedraagt voor de Franstaligen 586 eenheden. Vullen Franstaligen er 505 in, dan bouwen ze 81 eenheden af van het historische overschot.

Maar wat blijkt? Men laat 1.138 studenten beginnen. Van afbouwen is er dus geen sprake. Wel integendeel, het overschot wordt nog groter.

In de Franstalige media verklaart PS-minister Jean-Claude Marcourt dat dit zijn probleem niet is. Het federale niveau moet dit maar oplossen. Hij vindt de resultaten van de toelatingsproef prima. In de Kamer wordt het nog gekker. Gedurende twintig jaar hebben de Franstaligen de quota met de voeten getreden en nu vragen ze de afschaffing van de quota. Of de gezondheidszorg al dan niet betaalbaar blijft, dat is hun zorg niet. Zolang de federale koe melk geeft, hangen de Franstaligen aan de uier.

En… wat nu?

Op vragen van CD&V en V&W antwoordt minister De Block (Open Vld) in de Kamer: ‘De instroom die er nu in de Franse Gemeenschap komt, bedraagt inderdaad het dubbele van het vooropgestelde quotum, zijnde 505 voor het promotiejaar 2024. Dat roept ernstige vragen op. De quota zullen moeten worden gerespecteerd’.

Dit is natuurlijk makkelijk gesteld. Het probleem stelt zich pas in 2024. Pas dan zal blijken of de volgende regering het aandurft om aan meer dan 500 afgestudeerde Franstalige studenten een RIZIV-nummer te weigeren. Er is toch niemand die dit gelooft? Er zal een nieuwe onderhandelingsronde worden opgestart en er zullen nieuwe toegevingen komen.

De gemaakte afspraken worden door PS-minister Marcourt niet nageleefd.

PS-minister van Onderwijs Jean-Claude Marcourt bewijst de stelling van Herman Van Rompuy (CD&V). Deze verklaarde ooit dat men bij het afsluiten van een akkoord met de PS altijd driemaal betaalt: bij het sluiten van het akkoord, bij het uitschrijven van de bereikte overeenkomst en bij de uitvoering ervan. Dit ondervindt nu ook de regering-Michel. De gemaakte afspraken worden door PS-minister Marcourt niet nageleefd.

De Franstalige hold up op de sociale zekerheid gaat intussen gewoon door. Meer nog, tot 2024 zal het Franstalig overschot jaar na jaar blijven oplopen. En intussen blijven de Vlamingen braafjes hun quotum respecteren.

Een Belgisch compromis is nooit een oplossing

Wij hebben in maart reeds gesteld dat dit akkoord een slecht akkoord is. Op sociale media kregen we als reactie dat het ‘voor V&W nooit goed is’, dat we geen compromissen kunnen sluiten. Wij hebben niets tegen een goed compromis, op voorwaarde dat het beoogde doel wordt bereikt. Een compromis omwille van het compromis, maar los van de inhoud, daar zijn we inderdaad tegen.

Een compromis omwille van het compromis.

Dit compromis over de RIZIV-nummers is een compromis omwille van het compromis. De drie Vlaamse partijen van de meerderheid hebben met veel trompetgeschal aangekondigd dat ze het probleem hebben opgelost. Zo lezen we zelfs in een persbericht: ‘Waar vorige regeringen de Vlamingen de Waalse overconsumptie lieten betalen, zet de N-VA hiermee een historische scheefgroei recht’.

In werkelijkheid is er niets opgelost, maar is het probleem gewoon doorgeschoven naar de volgende regering. En intussen blijft het overschot maar groeien en blijven de Vlamingen de Franstalige overconsumptie betalen.

Het akkoord over de RIZIV-nummers is gewoon niet afdwingbaar.

Is dit dan uitsluitend de fout van PS-minister Marcourt? Neen, want het zijn de drie Vlaamse partijen van de regering-Michel die zich in de luren hebben laten leggen. Het akkoord over de RIZIV-nummers is gewoon niet afdwingbaar omdat de organisatie van het toelatingsexamen een bevoegdheid is van de Franse Gemeenschap. De Franstaligen beslissen autonoom hoe ze die proef invullen. De Vlamingen en de federale regering hebben daar geen enkele vat op. Dat wisten de drie Vlaamse partijen toch? Wisten ze het niet, wel dan hadden ze het moeten weten want we hebben het meermaals gesteld in de Kamer en in opiniestukken.

Nogmaals blijkt dat een communautaire stilstand met Belgische compromissen geen stilstand is, maar een achteruitgang. De vraag is wel, hoe krijgen CD&V, Open Vld en N-VA dit uitgelegd aan de vele Vlaamse jongeren die sedert 1997, omwille van de toelatingsproef in de Vlaamse Gemeenschap, hun droom om geneeskunde te studeren hebben moeten opbergen? Dit terwijl het in de Franse Gemeenschap nog altijd vrijheid-blijheid is, ook na het historische akkoord van de regering-Michel. Wat een afgang voor CD&V, Open Vld en N-VA. Waarom begaan Vlamingen toch altijd dezelfde fout, namelijk akkoorden sluiten die niet afdwingbaar zijn?