Het verslag van minister De Block over de humanitaire visa toont aan dat ons politiek systeem faalt. Het parlement is er nooit in geslaagd gewezen staatssecretaris Francken te controleren. Ook binnen de regering was er geen controle. De informatie komt nu enkel maar naar buiten omdat de partij van mijnheer Francken geen deel meer uitmaakt van de regering. Anders hadden we dit nooit geweten.

Mevrouw De Block heeft gisteren haar rapport voorgesteld in de commissie Binnenlandse Zaken. Daar is maar een woord voor: ontluisterend. En wat was het gisteren opvallend stil op Twitter.

“1.500 christenen gered uit de klauwen van IS”: fake news!
“Ze hebben allemaal asiel aangevraagd en gekregen”: fake news! 121 personen zijn er zelfs spoorloos.
“Een sluitende procedure”: fake news!
“Een streng maar rechtvaardig asielbeleid”: fake news! Slordig en nalatig zijn betere termen.
“Het gaat allemaal om kwetsbare mensen”: fake news! In de Commissie verklaart een partijgenoot van de staatssecretaris over de lijst van de Aalsterse groep: “Ik weet het niet, ik durf het te hopen dat het gaat om kwetsbare personen”.

Kers op de taart: iemand die blijkbaar zware misdrijven gepleegd heeft in Syrië is het land binnen geraakt met een humanitair Francken-visum. Zelfs als die persoon geen asiel krijgt, zal men hem niet meer kunnen uitwijzen. Is dat “streng maar rechtvaardig”? Is deze handlanger van Assad “gered uit de klauwen van IS”?

Was de regering niet gevallen, dan hadden we dit nooit geweten

Er is hier is een groot democratisch probleem. Was de regering niet gevallen, dan hadden we dit nooit geweten. Dan was dit gewoon onder de radar gebleven en was er nooit een rapport-De Block geweest. Het parlement is er niet in geslaagd de gewezen staatssecretaris te controleren.

Maar ook binnen de regering was er geen controle. Men leest in het verslag van het migratiecentrum Myria dat het aantal humanitaire visa explodeerde. Van 200 onder staatssecretaris De Block (2014), naar meer dan 2.300 onder team-Theo. Dit is een vertienvoudiging. Heeft dan niemand binnen de regering zich vragen gesteld?

Onze regeringen zijn nochtans hiërarchisch samengesteld: een eerste minister, vice-premiers die samen met de premier in de kern zitten, vakministers en staatssecretarissen. Deze laatste zijn toegewezen aan een minister. Zo was staatssecretaris Francken toegewezen aan vice-premier Jambon. Jan Jambon heeft echter niets gezien en de premier ook niet. Hoe kan dit? 

Nu roept de gewezen staatssecretaris op om geen politieke spelletjes te spelen. Dat is een beetje zoals Popeye die oproept om geen spinazie meer te eten of Theo Francken zelf die oproept om niet meer te tweeten.

Dit is een falen van ons politiek model, van het parlement, van de regering

Dit zijn geen politieke spelletjes. We stellen gewoon vast dat het systeem van de Francken-visa ontspoord is en dat er onvoldoende checks and balances zijn in ons politiek systeem om dit te beletten. Dat is een falen van ons politiek model, van het parlement, van de regering.

En dit is niet het enige dossier waarin dit zo is. Hetzelfde geldt voor de Libische fondsen. Niemand heeft die gelden vrijgegeven, maar ze zijn wel vrij. En ook hier is er eenzelfde gebrek aan transparantie. En hier zullen we geen rapport krijgen, want vermoedelijk zit de verantwoordelijke of zijn partij nog in de regering. Dat potje blijft dicht, met dank aan de particratie.