In hun allernieuwste boek nemen Vuye & Wouters de maat van de Belgische en Vlaamse particratie… en hoe deze onze democratie wurgt. Het #particratieboek is een ontnuchterende reis door de instellingen van een land waar zoveel slechts schone schijn is. Eind november te koop bij DoorbraakBoeken!
‘Weinig subtiel wordt elk overheidsfalen in deze coronacrisis doorgeschoven naar de burger’, schrijven Veerle Wouters en Hendrik Vuye […]
‘We zullen moeten bewijzen dat wat we zelf doen, beter doen’ (minister-president Gaston Geens). Maar slagen we daar wel in?
De volmachtenwet n.a.v. de coronacrisis is de installatie van een voorzittersbewind. De particratie regeert het land, openlijker dan ooit tevoren.
In mei 2019 blijkt dat de kiezer een afkeer heeft van de manier waarop traditionele partijen aan politiek doen. Recente peilingen leren dat die afkeer alleen maar groter wordt. Bestuurspartijen die niet willen of kunnen besturen, krijgen van de de kiezer wel eens de rekening gepresenteerd…
Kan je tegelijk voor en tegen een staatshervorming zijn? Het lijkt onmogelijk, maar de Franstalige partijvoorzitters kunnen dat. Het probleem van België is niet alleen dat er twee democratieën zijn, maar ook dat er elf particratieën zijn.
Echte verandering ligt niet meer in het bereik van de particratie. Dat stellen Hendrik Vuye en Veerle Wouters in hun nieuwste boek ‘Schone schijn. Particratie wurgt democratie.’ Hier leest u alvast een voorpublicatie!
Wordt ‘subregio’ het nieuwe staatsrechtelijke toverwoord? De ballonnetjes gelost door Alexander De Croo en Johan Vande Lanotte zijn formules van ‘la Belgique de papa. Het kan echt anders.
Zijn er openingen voor een staatshervorming langs Franstalige kant, of heeft Yves Leterme die in 2008 stelt dat het federale overlegmodel zijn limieten heeft bereikt, nog altijd gelijk? Waar enkele Vlamingen open deuren willen zien, zien Veerle Wouters en Hendrik Vuye alleen vergrendelde poorten.
Alleen Vlaanderen kiest ervoor om Belgisch te onderhandelen. De echte (con-)federalisten moet je in het Zuiden zoeken en in het centrum van het land, de belgicisten in het Noorden. Wat een paradox…
De voorzitters van de traditionele bestuurspartijen zijn na 26 mei aangeschoten wild. Moeten zij nu voor een oplossing zorgen? De particratie slaagt er steeds moeilijker in om regeringen op poten te krijgen.
Binnen enkele dagen gaan we stemmen. Zonder belang is dit niet, want de kiezer bepaalt hoeveel parlementaire zitjes de partijen behalen. Maar dat is ook alles. Hoe je ook stemt, je stemt voor partijen niet voor kandidaten. Je mag dus stemmen, maar niet kiezen.
